راه های مقابله با گاز اشک آور

استفاده از مواد شیمیایی در جنگ سابقه ای طولانی دارد، اما استفاده گسترده از گازهای سمی در جنگ جهانی اول به عنوان نقطه عطفی در این زمینه شناخته می شود. در این جنگ، گازهای مختلفی برای کشتن یا ناتوان کردن دشمن استفاده می شد. پس از جنگ جهانی اول با ممنوعیت استفاده از گازهای کشنده در جنگ ها، محققان به دنبال یافتن موادی بودند که بدون کشتن افراد، آن ها را از میدان نبرد خارج کند. این جستجو منجر به توسعه گازهای اشک آور شد. حتما برای شما سوال پیش می آید که چرا از گاز اشک آور استفاده می شود؟ یکی از اصلی ترین کاربردهای گاز اشک آور، پراکنده کردن تجمعات و کنترل جمعیت های معترض است. در برخی موارد، از گاز اشک آور برای خلع سلاح و دستگیری افراد نیز استفاده می شود. همچنین در عملیات های نظامی از گاز اشک آور برای فلج کردن موقت دشمن و تسهیل عملیات استفاده می شود. در ادامه قصد داریم راه های مقابله با گاز اشک آور بررسی کنیم.

راه های مقابله با گاز اشک آور

گاز اشک آور چیست؟

گاز اشک آور یا عامل اشک آور یک ترکیب شیمیایی است که با تحریک اعصاب قرنیه در چشم ها باعث ریزش اشک، درد و حتی کوری موقت می شود. این ماده همچنین غشاهای مخاطی در چشم ها، بینی، دهان و ریه ها را تحریک می کند و باعث سرازیر شدن اشک، عطسه، سرفه و دشواری در تنفس می شود. نحوه عملکرد گاز اشک آور به این صورت است که با تحریک گیرنده های درد در چشم ها، بینی و ریه ها باعث ایجاد احساس سوزش و درد می گردند. این تحریک باعث واکنش های دفاعی بدن مانند اشک ریزی، سرفه و تنگی نفس می شود. با این اوصاف شما باید راه های مقابله با گاز اشک آور را بدانید تا در صورت قرار گرفتن در معرض آن بتوانید به داد خود برسید. انواع مختلفی از گازهای اشک آور وجود دارد که هر کدام ترکیبات شیمیایی و اثرات متفاوتی دارند. برخی از معروف ترین آن ها عبارتند از:

  • CS (Chloroacetophenone): یکی از رایج ترین انواع گاز اشک آور است که به صورت پودر، اسپری یا نارنجک استفاده می شود.
  • CR (Chloroacetophenone)یا CN (Cyanogen chloride): ترکیباتی مشابه CS هستند و اثرات مشابهی دارند.
  • OC (Oleoresin capsicum): از عصاره فلفل قرمز تهیه می شود و علاوه بر تحریک چشم ها، پوست را نیز تحریک می کند.

عوارض گاز اشک آور

گاز اشک آور یک ماده شیمیایی تحریک کننده است که عمدتاً برای کنترل جمعیت و پراکنده کردن تظاهرات استفاده می شود. اما تماس با این ماده می تواند عوارض جانبی جدی برای سلامتی داشته باشد. بنابراین هر فردی باید با راه های مقابله با گاز اشک آور آشنا باشد تا از این عوارض کوتاه مدت و حتی در بعضی از موارد عوارض بلند مدت در امان بماند. عوامل زیادی بر شدت عوارض گاز اشک آور تاثیر دارد. عامل اول، نوع گاز اشک آور است. ترکیبات شیمیایی مختلف گازهای اشک آور، اثرات متفاوتی دارند. عامل دوم غلظت گاز است. هر چه غلظت گاز بیشتر باشد، عوارض شدیدتر خواهد بود. عامل سوم، مدت زمان تماس است. تماس طولانی مدت با گاز اشک آور، عوارض بیشتری را به دنبال دارد. عامل چهارم شرایط محیطی است. در فضاهای بسته، اثرات گاز اشک آور شدیدتر می باشد. عامل پنجم نیز وضعیت سلامتی فرد است. افراد مبتلا به بیماری های تنفسی، قلبی و پوستی حساسیت بیشتری نسبت به گاز اشک آور دارند.

راه مقابله با گاز اشک آور

انواع راه های مقابله با گاز اشک آور

هنگام مواجهه با گاز اشک‌ آور باید یک سری از کارها را انجام دهید و از انجام یک سری از کارهای دیگر باید اکیدا اجتناب کنید. در ادامه این موارد را توضیح می دهیم ولی قبل از آن به چند نکته راجع به راه های مقابله با گاز اشک آور اشاره می کنیم. اولا ماسک‌شیمیایی، N95 یا P100 برای محافظت در برابر گازهای سمی موثرتر هستند. ثانیا در صورت دسترسی، استفاده از محلول شستشوی چشم می ‌تواند به کاهش تحریک چشم‌ ها کمک کند. ثالثا از مالش چشم‌ ها خودداری کنید. مالش چشم ‌ها می ‌تواند باعث آسیب بیشتر به قرنیه شود. رابعا تا زمانی که مطمئن نشده ‌اید که آلودگی برطرف شده است، از خوردن و آشامیدن خودداری نمایید. البته اطلاعات ارائه شده در این متن صرفاً جهت اطلاع ‌رسانی است و نباید به عنوان جایگزین توصیه‌ های پزشکی تلقی شود. در صورت بروز هر گونه مشکل، همیشه با پزشک خود مشورت کنید.

علائم و نشانه های قرار گرفتن در معرض با گازهای اشک آور و اسپری فلفل

تماس با گازهای اشک آور و اسپری فلفل می تواند باعث ایجاد علائم ناخوشایند و گاه خطرناکی شود. این علائم معمولاً به دلیل تحریک شدید چشم ها، پوست و دستگاه تنفسی رخ می دهند. علائم رایج قرار گرفتن در معرض با گازهای اشک آور و اسپری فلفل عبارتند از:

  • تحریک شدید چشم ها: قرمزی، سوزش، ریزش اشک فراوان، تاری دید و حتی آسیب به قرنیه
  • مشکلات تنفسی: سرفه، تنگی نفس، خس خس سینه، تحریک گلو و ریه ها
  • تحریک پوست: قرمزی، خارش، سوزش پوست در نواحی تماس با گاز یا اسپری
  • تهوع و استفراغ
  • سردرد
  • احساس سوزش در پوست سر
  • اختلالات عصبی: گیجی، سردرگمی، اضطراب و ترس

علائم کمتر رایج اما جدی تر قرار گرفتن در معرض با گازهای اشک آور و اسپری فلفل نیز عبارتند از:

  • آسیب های چشمی دائمی: در موارد شدید، گاز اشک آور می تواند باعث آسیب های دائمی به چشم ها مانند کوری شود.
  • مشکلات تنفسی مزمن: آسم، برونشیت و سایر بیماری های تنفسی مزمن
  • آسیب های پوستی: درماتیت و حساسیت های پوستی
  • مشکلات قلبی عروقی: در برخی موارد، گاز اشک آور می تواند باعث افزایش فشار خون و ضربان قلب شود.
  • آسیب های عصبی: برخی مطالعات نشان می دهند که تماس طولانی مدت با گاز اشک آور می تواند باعث آسیب به سیستم عصبی شود.

مقابله با گاز اشک آور

هنگام مواجهه با گاز های اشک آور و اسپری فلفل چه کاری انجام دهیم؟

در مواجهه با گازهای اشک آور و اسپری فلفل، اقدامات سریع و صحیح می تواند عوارض را کاهش دهد. در اینجا این اقدامات را به دو دسته راه های مقابله با گاز اشک آور به صورت فوری و راه های مقابله با گاز اشک آور غیر فوری تقسیم بندی کرده ایم.

راه های مقابله با گاز اشک آور به صورت فوری به ترتیب زیر است:

  • خروج سریع از منطقه آلوده: اولین و مهم ترین کار در بین راه های مقابله با گاز اشک آور این است که به سرعت از منطقه ای که گاز یا اسپری در آن منتشر شده است خارج شوید. هر چه سریع تر از این منطقه دور شوید، تماس شما با این مواد کمتر خواهد بود.
  • محافظت از چشم ها و دستگاه تنفسی: در صورت امکان، از عینک ایمنی و ماسک استفاده کنید. اگر این تجهیزات در دسترس نیست، از دستمال یا پارچه ای تمیز برای پوشاندن دهان و بینی استفاده کنید.
  • شستشو با آب فراوان: چشم ها، صورت و قسمت های آلوده بدن را با آب فراوان شستشو دهید. حداقل 15 دقیقه چشم های خود را با آب بشویید. از مالش دادن چشم ها خودداری کنید.
  • تعویض لباس: لباس های آلوده را در بیاورید و لباس های تمیز بپوشید.
  • جلوگیری از تماس با دیگران: تا زمانی که علائم برطرف نشده است، از تماس نزدیک با دیگران خودداری کنید.

راه های مقابله با گاز اشک آور به صورت غیر فوری نیز به ترتیب زیر می باشد:

  • تماس با اورژانس: اگر علائم شما شدید بود (مانند مشکلات تنفسی شدید، درد شدید چشم یا پوست، یا واکنش های آلرژیک)، با اورژانس تماس بگیرید.
  • مراجعه به پزشک: حتی اگر علائم شما خفیف باشد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا از عدم وجود عوارض جدی اطمینان حاصل کنید.
  • استراحت: در مکانی خنک و با هوای تازه استراحت کنید.
  • نوشیدن آب فراوان: نوشیدن آب به دفع سموم از بدن کمک می کند.
  • استفاده از داروهای بدون نسخه: برای کاهش علائمی مانند سرفه یا آبریزش بینی می توانید از داروهای بدون نسخه مانند آنتی هیستامین ها یا قطره های چشمی استفاده کنید.

نتیجه گیری

گاز اشک آور ماده ای است که در اعتراضات و شلوغی ها خیلی استفاده می شود. بنابراین باید با عوارض و راه های مقابله با گاز اشک آور آشنا باشید. عوارض گاز اشک آور می تواند در افراد مختلف متفاوت باشد و در برخی موارد بسیار جدی باشد. در صورت تماس با گاز اشک آور، باید سریعا از منطقه آلوده خارج شده و چشم ها و پوست را با آب فراوان شستشو دهید. در صورت بروز علائم شدید، حتما به پزشک مراجعه کنید. در انتها این نکته را هم ذکر کنیم که استفاده از گاز اشک آور در برخی کشورها ممنوع یا محدود شده است ولی در کشور ما هنوز این ممنوعیت وجود ندارد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *